“อื้มมม…แฮ่ก”
แผ่นอกขาวเนียนแนบสนิทกับพื้นผิวของเตียงกว้าง พวงแก้มร้อนซบลงกับหมอนใบใหญ่ ริมฝีปากชมพูระเรื่อเผยอหอบแฮ่กตามแรงอารมณ์
ร่างสูงที่อยู่ๆก็เข้ามาสวมกอดคนตัวเล็กจากทางด้านหลังในความมืด
ผลักดันให้เขานอนคว่ำลงกับเตียงนอนตรงหน้าพร้อมทั้งกระหน่ำจูบไปทั่วหลังคอและใบหูเล็กอย่างตะกรุมตะกราม
เสียงริมฝีปากที่กำลังกระหน่ำจูบไม่หยุดดังจ๊วบจ๊าบไปทั่วบริเวณห้องแข่งกับเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำหน้าที่ของมันได้ดีอยู่เช่นกัน
แบคฮยอนยกมือขึ้นมารั้งต้นคอคนข้างบนที่กำลังไซร้ซอกคอตนอย่างหื่นกระหายอยู่พรางหลับตาพริ้มหอบหายใจเข้าออกแรงๆ
นิ้วเรียวสวยขย้ำลงบนกลุ่มผมของร่างสูงแน่นด้วยแรงอารมณ์ที่มีก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะยกขึ้นทาบลงบนหลังฝ่ามือเล็กนั้นไว้แล้วจับลงมาทาบลงบนพื้นเตียงแทน
ฝ่ามือหนาผสานเข้ากับช่องว่างระหว่างนิ้วของกันและกันแน่น
แบคฮยอนเอียงใบหน้ารับจูบอันเร่าร้อนของคนด้านบนอย่างรู้งาน
ริมฝีปากที่กำลังพัวพันกันอยู่ทำให้เกิดเสียงน่าอายดังไปทั่วบริเวณ แต่สำหรับแบคฮยอนแล้วมันไม่น่าอายเลยสักนิด
มันเป็นเสียงที่เขายิ่งฟังก็ยิ่งชอบจนใจสั่นไปหมดแล้ว
“อื้อ…”
เสียงครางกระเส่าในลำคอบ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังจะหมดลมหายใจอยู่รอมร่อ
เมื่อคนข้างบนยังคงบดจูบช่วงชิงลมหายใจของคนตัวเล็กอย่างไม่หยุดพัก จนแบคฮยอนต้องเบนใบหน้าหนีริมฝีปากร้อนแทน
แต่ร่างสูงก็ยังคงระดมมอบจูบไปตามโครงหน้าสวยต่ออย่างไม่รู้จักพอ
“แฮ่ก…จ…จงอิน”
เพียงไม่กี่หยด…ไม่คิดเลยว่า ‘คิมจงอิน’ จะเป็นได้ถึงเพียงนี้… J
ตึ้ง~!
เสียงเตือนจากโทรศัพท์เครื่องหรูที่วางหงายหน้าจอไว้อยู่บนหัวเตียงนอนส่งแสงสว่างวาบ ทำให้แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นไปดูด้วยความอยากรู้
ก่อนที่จะยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นข้อความจากโปรแกรมแชทของเพื่อนรักที่ส่งเข้ามาหาแฟนของตัวเองที่กำลังมัวเมากับแผ่นหลังขาวของเจ้าตัวอยู่
นิ้วเรียวเอื้อมไปกดเลื่อนอ่านข้อความนั้นอย่างถือวิสาสะ กลีบปากสวยแสยะยิ้มอย่างห้ามไม่ได้เมื่อข้อความนั้นปรากฏสู่สายตาของตน
‘ฝันดีนะจงอิน ♡ ’
นิ้วเรียวสวยเตรียมจะกดพิมพ์ตอบกลับเพื่อนรักไปแต่ไม่สามารถทำได้
เมื่อคนข้างบนรั้งสะโพกเล็กขึ้นมาดึงเข้าหาตัวจนบั้นท้ายอยู่ระดับเดียวกับเอวสอบ เรียวลิ้นร้อนลากไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาว ฟันคมขบกัดเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
คนตัวเล็กได้แต่สั่นเกร็งด้วยความซ่าน
นิ้วเรียวละจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ลงมาจิกหมอนใบโตที่ตนแนบใบหน้าอยู่แทน
“อ๊า…”
เรียวลิ้นแฉะสอดเข้ามาทักทายปากทางจนสะโพกเล็กร่อนส่ายไปมาด้วยความเสียว
ฝ่ามือหนาวางทาบลงบนแก้มก้นเต่งตึงทั้งสองข้าง
นิ้วหัวแม่มือกดแหวกช่องทางไว้ทำให้เรียวลิ้นชื้นสามารถเข้าไปได้ลึกมากกว่าปกติ
แบคฮยอนขมิบตอดเรียวลิ้นนั้นอย่างห้ามไม่ไหว ใบหน้าน่ารักส่ายไปมาบนหมอนใบโต
“อืม…”
เสียงครางทุ้มแผ่วเบาในลำคอของคนด้านบนยิ่งทำให้แบคฮยอนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ความรักน่ะหรอ?
จะมาสู้พยอนแบคฮยอนได้!
ไม่มีทาง!!
แม่เคยบอกกับแบคฮยอนไว้เสมอว่า…ความรักมันไม่มีจริง! ถ้าอยากได้อะไรไว้ในครอบครอง…ต้องใช้มัน!
ใช้สิ่งที่แม่ทิ้งไว้ให้ยังไงล่ะ J
“อ๊ะ! อ๊ะ!อ๊ะ! จ…จง อื้อออ!”
ใบหน้าชุ่มเหงื่อโยกไปมาเมื่อคนข้างบนสอดความเป็นชายที่กำลังบวมเปล่งได้ที่เข้ามาจนสุดลำ
มือหนายึดสะโพกเล็กไว้แน่นก่อนจะรัวสะโพกสอบเข้าออกจนเกิดเสียงดังของเนื้อกระทบเนื้อ แก้มก้นเต่งตึงขึ้นสีแดงระเรื่อตามแรงกระแทกเข้ามาในที่ซ้ำๆ
“อ่าห์”
“อ๊า~ อื้อออ อ๊ะ!”
เสียงครางทุ้มต่ำหวานซ่านคลุกเคล้ากันจนแบคฮยอนแทบอยากจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกเสียงของพวกเขาทั้งคู่ที่กำลังร่วมรักกันอย่างคนโรคจิตเก็บไว้ฟังเล่นและจะไม่ลืมที่จะให้เพื่อนรักของเขาได้ฟังมันด้วย
คงจะมีความสุขน่าดูเชียวล่ะ
J
คนตัวสูงยังคงไม่หยุดกระแทกกระทั้นเข้ามา ฝ่ามือหนาจับพลิกคนตัวเล็กให้หงายขึ้น ดวงตาเรียวเล็กไร้เครื่องสำอางหลับพริ้ม ริมฝีปากเผยอหอบแฮ่กด้วยความเหนื่อยทั้งๆที่ตนเองไม่ได้ออกแรงเลยแม้แต่น้อย หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ
ฝ่ามือหนาสอดไว้ใต้ขาพับทั้งสองข้างของคนตัวเล็ก
ก่อนจะโถมตัวโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กันเพียงแค่ลมหายใจกลั้น
ลิ้นแฉะแลบเลียยอดอกตั้งชันสู้ลิ้นหยอกล้อไปมาสะกิดติ่งไตรัวเร็วจนอกแอ่น
สะโพกหนาส่ายเข้าออกอีกครั้ง ฟันขาวขบกัดกลีบปากล่างของตนเองไว้แน่น
เมื่อคนข้างบนที่กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยอมออมแรงให้กันเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าคมคายก้มลงซุกไซร้ลำคอหอมก่อนจะเงยหน้ามาประกบริมฝีปากกับคนตัวเล็กอีกครั้ง
“อือ…”
มีความสุขจัง…แบคฮยอนกำลังมีความสุขจนร่างกายของเขาเหมือนจะแตกสลายอยู่แล้ว มันเหมือนล่องลอยอยู่กลางอากาศ ในหัวสมองก็ขาวโพลนไปเสียหมด
รู้แค่ว่ามันมีความสุขจนบอกไม่ถูกเลยล่ะ…
เรียวแขนเล็กยกขึ้นมาเกี่ยวแผ่นหลังหนาไว้แน่นด้วยความเสียวซ่าน จนเผลอออกแรงจิกผิวเนื้อของคนด้านบนอย่างลืมตัว
ใบหน้าคมคายผละออกจากใบหน้าสวยเล็กน้อยก่อนจะเร่งสะโพกเข้าออกถี่รัวเมื่อความต้องการใกล้ถึงขีดสุด
“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๋าส์~”
ใบหน้าสวยสั่นไปมาจนสมองพร่าเบลอไปหมด
ลมหายใจอุ่นร้อนสอดผสานกันจนแยกไม่ออกว่าลมหายใจไหนเป็นของใคร
“อ่าส์…”
“อืม…”
เสียงครางทุ้มต่ำหลุดรอดออกมาอีกครั้งพร้อมสะโพกสอบที่ผ่อนแรงลงชักเข้าชักออกเนิบนาบเมื่อพวกเขาทั้งสองได้ปลดปล่อยความใคร่แล้ว
ช่องทางขมิบตอดแท่งร้อนถี่รัวยิ่งทำให้น้ำพันธุ์ไหลย้อนออกมาเป็นระลอกๆ
เรียวขาขาวไร้เรี่ยวแรงอ่อนเปลี้ยอ้าออกกว้างเมื่อร่างสูงได้ปล่อยขาพับลงให้เป็นอิสระอีกครั้ง
ร่างสูงถอนแท่งร้อนออกมาจากช่องทางบวมช้ำเล็กน้อย ฝ่ามือหนาชักรูดความเป็นชายที่ยังคงบวมเปล่งอยู่เพื่อให้น้ำพันธุ์ที่ยังคลั่งค้างอยู่ออกมาจนหมด ร่างสูงขยับเข้ามาตรงหว่างขาขาวที่อ้าออกอย่างไร้เรี่ยวแรงก่อนจะรีบชักรูดฝ่ามือรัวเร็ว เพียงไม่กี่ครั้งน้ำพันธุ์ที่คลั่งค้างอยู่ก็ทะลักออกมาเต็มหน้าท้องขาวของคนที่นอนหอบหลับตาพริ้มอยู่
ริมฝีปากบวมแดงยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขทั้งๆที่ตัวเองนั้นได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว
ฝ่ามือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาดูข้อความที่กดอ่านค้างไว้ด้วยฝีมือของคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ ก่อนจะกดพิมพ์ตอบกลับไป ถึงจะตอบกลับช้าไปสักหน่อย แต่เขาแค่ไม่อยากให้คนตาโตต้องรอจนนอนไม่หลับ
เพราะเพียงแค่รอข้อความตอบกลับจากเจ้าของเครื่องอยู่
‘ฝันดีนะครับคยองซู ♡ ’
กลับไปอ่านที่ >>> http://my.dek-d.com/punkyking/writer/viewlongc.php?id=1258471&chapter=7
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น