White & Black -w- △ FIFTEEN

             ::  JONGIN  PART  ::

                ผมช่วงชิงปิดริมฝีปากของอีกคนที่กำลังจะต่อว่าผมทันที  ครั้งนี้คยองซูไม่มีทางรอดจากอ้อมอกของผมไปได้แน่  จากที่ดิ้นขัดขืนผมอยู่ตอนนี้กับโอนอ่อนตามผมอย่างว่าง่าย

                "จ...จงอิน  นี่มันโรงพยาบาลนะ"

                "ใครสนกันล่ะ"

                "ต...แต่  อ๊ะ..."

               ผมกดริมฝีปากลงไปบนซอกคอขาวเน้นๆ  ไม่สนใจสิ่งที่อีกคนถามทั้งนั้น  สนใจของหวานตรงหน้านี้อย่างเดียวพอ    ผมไล้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาบีบคลึงยอดอกที่ตอนนี้กำลังชูชันแข็งสู้นิ้วผมอยู่ใต้เสื้อตัวบาง

               "อือออ จงอิน  เดี๋ยวมีคนเข้ามาเห็นนะ"

               "ดึกแล้วไม่มีคนมาเยี่ยมหรอกน่า..."

               คยองซูผลักตัวผมให้ออกห่างตัวเองเล็กน้อย  คิดจะมาห้ามอารมณ์ผมตอนนี้คงจะไม่ได้แล้วล่ะ  ไอ้หมาน้อยของผมมันตื่นขึ้นมาซะแล้วด้วยสิ  เป็นเพราะคนที่อยู่บนตัวผมเอาแต่ดิ้นจนบั้นท้ายมาถูกเสียดสีกับของของผมจนมันได้ที่แล้วไงล่ะ

ผมจัดการถอดเสื้อตัวบางของคยองซูออกทันทีแล้วแอบโยนลงไปกองอยู่กับพื้นห้อง  เผยให้เห็นหน้าอกสวยจนน่าลิ้มลองเสียจริง  มีใครเคยบอกมั้ยนะว่าโด  คยองซูเป็นคนที่แอบเซ็กซี่เล็กๆสเป็คผมเลยล่ะครับ 

               "อ๊าส์....อึก...อื้ออ.."

               ผมฝังคมเขี้ยวไปตามยอดอกสวยนั้นไปทั่ว เสียงครางเบาๆที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มของคยองซูดังรอดออกมาเรื่อยๆชั่งเป็นแรงกระตุ้นอารมณ์ได้ดีจริงๆ 

                "อ๊ะ!  จะไปไหนน่ะ?"

                ผมอุ้มคยองซูลงจากเตียงทันทีโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า  จนร่างเล็กที่กำลังเคลิ้มอยู่ตกใจยกสองแขนโอบรอบคอของผมอัตโนมัติ  ขาเรียวก็กอดรัดเอวของผมไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองนั้นตกลงไป

               "ห้องน้ำ.."

               ผมตอบคำถามอีกคนเสร็จก็เดินมาถึงห้องน้ำพอดี  ผมวางคยองซูลงกับพื้นแล้วใช้มือข้างหนึ่งปิดฝาชักโครกไว้แล้วก็ลงไปนั่งตรงนั้น

               "มาทำอะไรเนี่ย?"

               "เดี๋ยวเตียงเขาเลอะ  มาต่อกันเถอะครับ ^^"

               "เฮ้ย!"

               ผมคว้าข้อมือของคยองซูแล้วออกแรงดึงให้เขาเข้ามาใกล้ผมจนคยองซูลงมานั่งบนตักผมเรียบร้อยแล้ว

               "ไม่เอาแล้ว  หมดอารมณ์แล้วเหอะ -3-"

               "จริงหรอ..  หึหึ "

               "อ่ะอื้อออ.."

               ผมก้มหน้าลงไปชิดอกสวยแล้วใช้ลิ้นเลียยอดติ่งไตที่กำลังชูชันขึ้นมาอีกครั้ง  มืออีกข้างของผมก็ไม่ปล่อยให้อยู่ว่างส่งขึ้นไปบีบเค้นติ่งไตอีกข้างหนึ่งทันที  คยองซูเชิดใบหน้าหวานขึ้นพร้อมกับเปล่งเสียงหวานออกมาเป็นระยะ

               "ดโยอา~  ถอดสิครับ"

               "เอ๊ะ  ฉันหรอ?"

               "อื้ม~ "

               ผมยกตัวของคยองซูออกจากตัวผมแล้วออกคำสั่งให้อีกคนทำ  ผมจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดเผยให้เห็นส่วนนั้นของผมตั้งชันขึ้นมาพร้อมใช้งานแล้ว 

               "เอ่อ...."

               "เอ้า  ถอดสิครับดโย"

               คยองซูหันหน้าหนีผมไปอีกทางไม่ยอมมองหน้าผม  ใบหน้าหวานแดงซ่านสงสัยจะเขินผม  นี่ผมถอดก่อนนะเนี่ย  ผมสิที่ควรจะต้องอาย -3-

               "เฮ้ยๆ อย่าๆนะ  ถ..ถอดเองได้!"

               ผมเอื้อมมือไปถอดกางเกงให้กับคนตรงหน้าเอง  แต่คยองซูกับห้ามมือผมไว้แล้วบอกกับผมว่าจะถอดมันเอง

               "ก็ถอดสิครับ"

               คยองซูทำท่าลังเลแต่ก็ยอมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก  ไม่ไหวแล้วครับยิ่งได้มองเรือนร่างที่ไม่มีอะไรมาปกปิดเลยของคยองซู  ยิ่งทำให้ผมแทบทนไม่ไหวที่จะเป็นเจ้าของแทนสัตว์เลี้ยงซะแล้ว 

               "วันนี้ขอเป็นเจ้าของแทนแล้วกันนะครับหมาน้อยดโย ^^"  ผมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้คยองซูที่ใบหน้าตอนนี้แดงซ่านไปหมด 

               "นั่งลงมาสิครับ  ตรงนี้.."

               ผมตบหน้าตักตัวเองเบาๆบอกให้อีกคนรู้ว่าควรนั่งตรงไหน  คยองซูหย่อนสะโพกสวยหันหน้านั่งลงบนตักผม  สองมือกอดผมไว้ใบหน้าหวานก้มลงมาซบกับไหล่ของผม

               "นายไม่เจ็บแผลหรอ?"

               "เจ็บสิ"

               "งั้นฉันว่าพอดีกว่านะ"

                คยองซูทำท่าจะลุกออกไปจากตัวของผมแต่ผมกระชากตัวกลับมานั่งที่เดิมได้ก่อน  

               "ผมเจ็บแต่ดโยไม่ได้เจ็บนี่นา~  ทำให้ผมสิ ^^"

               "เอ๊ะ ม..ไม่เอาฉันกลัวเจ็บ อ๊าส์!!..."

               ผมเอื้อมมือไปข้างหลังร่างเล็กแล้วใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปในช่องทางแสนหวานของคยองซูเพื่อเบิกทางไม่ให้เจ็บมากก่อนเจอของที่ใหญ่กว่า  คยองซูที่ยังไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งตัวเล็กน้อยส่งเสียงครางกระเส่าออกมาจากลำคอ

               "อ๊ะ! จ...เจ็บ อื้อออ"

               ผมประทับจูบประโลมลงบนกลีบปากหวานอีกครั้ง  เพื่อทำให้ร่างเล็กผ่อนคลายมากขึ้นก่อนที่ผมจะสอดนิ้วกลางเข้าไปเพิ่ม แล้วขยับมันเบาๆ

               "อึก..อือออ  อ่า..แฮ่กๆ"

               "พร้อมรึยังครับหื้ม?"

               ผมถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากสวยพร้อมกับถอนนิ้วออกมาจากช่องทางหวานนั้นก่อนจะถามความพร้อมจากคนบนตัก

               "อ..เอาจริงหรอ?"

               "จริงสิ~"

               คยองซูลุกขึ้นยืนอย่างลังเลแต่ก็ยอมทำตามที่ผมสั่ง  ใช่ว่าผมจะเจ็บแผลมากขนาดนั้นหรอกนะ  ผมแค่อยากเห็นคยองซูในอีกด้านนึงก็เท่านั้น  -3-

               คยองซูหันหลังให้กับผมแล้วค่อยๆหย่อนสะโพกลงมานั่งบนตักผมช้าๆ  มือบางเอื้อมมาจับส่วนที่แข็งขืนของผมที่ขยายตัวเต็มที่แล้ว  ก่อนที่จะค่อยๆสอดมันเข้าไปในช่องทางสีหวานนั้นช้าๆ

               "อืมมม..."

               "อ๊า.."

               เสียงครางกระเส่าของเราทั้งคู่ประสานกันเป็นหนึ่งเดียว  ร่างเล็กดันสะโพกลงนั่งบนตักผมจนทำให้ของของผมจมลงไปในช่องทางสีหวานจนสุดด้าม  แผ่นหลังสวยชิดแน่นกับแผ่นอกของผม  คยองซูเริ่มขยับตัวเนิบๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป 

               "ดโยอา~  เซ็กซี่ที่สุดเลย อ่า..."

               "อึก  อ๊าส์~ แฮ่ก"

                ร่างเล็กตอดรัดผมจนผมทนไม่ไหวต้องยกสะโพกกระแทกสวนเข้าไปแรงๆหนึ่งที  คยองซูแหงนหน้าจนหัวทุยๆมาซบกับลาดไหล่ของผม  เสียงครางดังกระเส่าอยู่ข้างหูผมไม่ขาดสาย  เหงื่อไคลของเราทั้งคู่ไหลลงมาตามร่างกายจนเปียกชุ่ม  ผมก้มใบหน้าไปซุกไซร้ซอกคอขาวอีกครั้งดูดเม้นไปทั่วลำคอระหงส์

               "อื้อออ..อ่า  จงอินอา~ อ๊า"

               ผมเอื้อมมือไปข้างหน้าเพื่อไปปรนเปรอให้กับร่างเล็กบ้าง  มือหนาของผมส่งไปกุมแกนกายของร่างเล็ก  แล้วรูดขึ้นลงเพื่อให้ร่างเล็กได้ปลดปล่อยความปรารถนา

               "อ๊ะ..อ๊ะ..อื้มม"

               ไม่นานนักร่างเล็กก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะมือของผม  ผมไม่รอช้ายกตัวคยองซูขึ้นทันทีทั้งๆที่ส่วนนั้นยังไม่หลุดออกจากกัน  ผมดันคยองซูให้ติดกับผนังห้องน้ำเย็นเฉียบ

               "ก้มตัวลงไปซะ  แล้วใช้แขนยันไว้ให้แน่นนะ"

               "อ่ะ!  อ๊ะ!   อ๊ะ!  อ๊ะ! อ๊ะ!"

               ผมไม่รอให้คยองซูรับคำก็จัดการสวนสะโพกเข้ากับสะโพกมนทันที  ร่างเล็กทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย  เสียงหวานครางดังก้องไปทั่วห้องน้ำประสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องอยู่ในโสทประสาททั้งเสียวทั้งรู้สึกดี

               "อ่า...อีกนิดนะดโย"

               "อ๊าห์~ จ..จงอิน  อืออ"

                ผมเร่งสะโพกถี่รัวจนเสียงเนื้อที่กระทบกันดังเป็นจังหวะ  เสียงหวานก็ครางไม่หยุดยิ่งทำให้อารมณ์ผมยิ่งพุ่งสูงขึ้น  ผมกระแทกสะโพกแรงๆครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวร่างเล็กทันที 

               "อืมมม"

               "แฮ่ก แฮ่ก"

               เสียงหอบของคยองซูดังอย่างต่อเนื่องก่อนที่คยองซูจะหมดแรงล่วงลงกับพื้น  ลำแขนแกร่งของผมคว้าเอวของคยองซูไว้ให้แนบชิดกับตัวผมอีกครั้ง  คงจะเหนื่อยสินะ

               "เอาออกไปได้แล้วน่า.."

               "อ่า...ขอโทษนะ"

               "อื้มมม"  ผมถอนแกนกายออกคยองซูครางน้อยๆก่อนที่จะหมดสติไป 

               "จงอินรักคยองซูมากนะครับ"

               ผมมองร่างที่หมดสติอยู่ในอ้อมกอดของผมแล้วก้มลงจูบที่ขมับของคยองซูเบาๆ  ก่อนที่จะพาตัวเองและร่างเล็กไปชำระร่างกายเตรียมตัวนอนพักพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้วล่ะ  ต้องขอบคุณเหตุการณ์ในวันนั้นที่ทำให้ผมเจ็บตัว  ทำให้ผมได้มีความสุขกับคยองซูได้ถึงขนาดนี้  ผมรักคยองซูจริงๆนะครับ~   >.<

กลับไปอ่านต่อคลิก!

。เ ล่ น ข อ ง - ต อ น ที่ ๖

“อื้มมม…แฮ่ก”

                   แผ่นอกขาวเนียนแนบสนิทกับพื้นผิวของเตียงกว้าง  พวงแก้มร้อนซบลงกับหมอนใบใหญ่  ริมฝีปากชมพูระเรื่อเผยอหอบแฮ่กตามแรงอารมณ์  ร่างสูงที่อยู่ๆก็เข้ามาสวมกอดคนตัวเล็กจากทางด้านหลังในความมืด ผลักดันให้เขานอนคว่ำลงกับเตียงนอนตรงหน้าพร้อมทั้งกระหน่ำจูบไปทั่วหลังคอและใบหูเล็กอย่างตะกรุมตะกราม

                   เสียงริมฝีปากที่กำลังกระหน่ำจูบไม่หยุดดังจ๊วบจ๊าบไปทั่วบริเวณห้องแข่งกับเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำหน้าที่ของมันได้ดีอยู่เช่นกัน  แบคฮยอนยกมือขึ้นมารั้งต้นคอคนข้างบนที่กำลังไซร้ซอกคอตนอย่างหื่นกระหายอยู่พรางหลับตาพริ้มหอบหายใจเข้าออกแรงๆ นิ้วเรียวสวยขย้ำลงบนกลุ่มผมของร่างสูงแน่นด้วยแรงอารมณ์ที่มีก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะยกขึ้นทาบลงบนหลังฝ่ามือเล็กนั้นไว้แล้วจับลงมาทาบลงบนพื้นเตียงแทน ฝ่ามือหนาผสานเข้ากับช่องว่างระหว่างนิ้วของกันและกันแน่น 

แบคฮยอนเอียงใบหน้ารับจูบอันเร่าร้อนของคนด้านบนอย่างรู้งาน  ริมฝีปากที่กำลังพัวพันกันอยู่ทำให้เกิดเสียงน่าอายดังไปทั่วบริเวณ  แต่สำหรับแบคฮยอนแล้วมันไม่น่าอายเลยสักนิด  มันเป็นเสียงที่เขายิ่งฟังก็ยิ่งชอบจนใจสั่นไปหมดแล้ว

“อื้อ…”

เสียงครางกระเส่าในลำคอบ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังจะหมดลมหายใจอยู่รอมร่อ  เมื่อคนข้างบนยังคงบดจูบช่วงชิงลมหายใจของคนตัวเล็กอย่างไม่หยุดพัก  จนแบคฮยอนต้องเบนใบหน้าหนีริมฝีปากร้อนแทน  แต่ร่างสูงก็ยังคงระดมมอบจูบไปตามโครงหน้าสวยต่ออย่างไม่รู้จักพอ

“แฮ่ก…จ…จงอิน”

เพียงไม่กี่หยด…ไม่คิดเลยว่า ‘คิมจงอิน’ จะเป็นได้ถึงเพียงนี้… J

                   ตึ้ง~!

                เสียงเตือนจากโทรศัพท์เครื่องหรูที่วางหงายหน้าจอไว้อยู่บนหัวเตียงนอนส่งแสงสว่างวาบ  ทำให้แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นไปดูด้วยความอยากรู้  ก่อนที่จะยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นข้อความจากโปรแกรมแชทของเพื่อนรักที่ส่งเข้ามาหาแฟนของตัวเองที่กำลังมัวเมากับแผ่นหลังขาวของเจ้าตัวอยู่

                   นิ้วเรียวเอื้อมไปกดเลื่อนอ่านข้อความนั้นอย่างถือวิสาสะ  กลีบปากสวยแสยะยิ้มอย่างห้ามไม่ได้เมื่อข้อความนั้นปรากฏสู่สายตาของตน

                    ‘ฝันดีนะจงอิน ♡ ’

                   นิ้วเรียวสวยเตรียมจะกดพิมพ์ตอบกลับเพื่อนรักไปแต่ไม่สามารถทำได้  เมื่อคนข้างบนรั้งสะโพกเล็กขึ้นมาดึงเข้าหาตัวจนบั้นท้ายอยู่ระดับเดียวกับเอวสอบ  เรียวลิ้นร้อนลากไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาว  ฟันคมขบกัดเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

                   คนตัวเล็กได้แต่สั่นเกร็งด้วยความซ่าน  นิ้วเรียวละจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ลงมาจิกหมอนใบโตที่ตนแนบใบหน้าอยู่แทน

                   “อ๊า…”

                   เรียวลิ้นแฉะสอดเข้ามาทักทายปากทางจนสะโพกเล็กร่อนส่ายไปมาด้วยความเสียว  ฝ่ามือหนาวางทาบลงบนแก้มก้นเต่งตึงทั้งสองข้าง  นิ้วหัวแม่มือกดแหวกช่องทางไว้ทำให้เรียวลิ้นชื้นสามารถเข้าไปได้ลึกมากกว่าปกติ  แบคฮยอนขมิบตอดเรียวลิ้นนั้นอย่างห้ามไม่ไหว  ใบหน้าน่ารักส่ายไปมาบนหมอนใบโต

                   “อืม…”

                   เสียงครางทุ้มแผ่วเบาในลำคอของคนด้านบนยิ่งทำให้แบคฮยอนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

                   ความรักน่ะหรอ? จะมาสู้พยอนแบคฮยอนได้!

                   ไม่มีทาง!!

                   แม่เคยบอกกับแบคฮยอนไว้เสมอว่า…ความรักมันไม่มีจริง!  ถ้าอยากได้อะไรไว้ในครอบครอง…ต้องใช้มัน!  ใช้สิ่งที่แม่ทิ้งไว้ให้ยังไงล่ะ J

                   “อ๊ะ! อ๊ะ!อ๊ะ! จ…จง อื้อออ!”

                   ใบหน้าชุ่มเหงื่อโยกไปมาเมื่อคนข้างบนสอดความเป็นชายที่กำลังบวมเปล่งได้ที่เข้ามาจนสุดลำ  มือหนายึดสะโพกเล็กไว้แน่นก่อนจะรัวสะโพกสอบเข้าออกจนเกิดเสียงดังของเนื้อกระทบเนื้อ  แก้มก้นเต่งตึงขึ้นสีแดงระเรื่อตามแรงกระแทกเข้ามาในที่ซ้ำๆ

                   “อ่าห์”

                   “อ๊า~ อื้อออ อ๊ะ!”

                   เสียงครางทุ้มต่ำหวานซ่านคลุกเคล้ากันจนแบคฮยอนแทบอยากจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกเสียงของพวกเขาทั้งคู่ที่กำลังร่วมรักกันอย่างคนโรคจิตเก็บไว้ฟังเล่นและจะไม่ลืมที่จะให้เพื่อนรักของเขาได้ฟังมันด้วย

                   คงจะมีความสุขน่าดูเชียวล่ะ J

                   คนตัวสูงยังคงไม่หยุดกระแทกกระทั้นเข้ามา  ฝ่ามือหนาจับพลิกคนตัวเล็กให้หงายขึ้น  ดวงตาเรียวเล็กไร้เครื่องสำอางหลับพริ้ม  ริมฝีปากเผยอหอบแฮ่กด้วยความเหนื่อยทั้งๆที่ตนเองไม่ได้ออกแรงเลยแม้แต่น้อย  หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ

                   ฝ่ามือหนาสอดไว้ใต้ขาพับทั้งสองข้างของคนตัวเล็ก  ก่อนจะโถมตัวโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กันเพียงแค่ลมหายใจกลั้น  ลิ้นแฉะแลบเลียยอดอกตั้งชันสู้ลิ้นหยอกล้อไปมาสะกิดติ่งไตรัวเร็วจนอกแอ่น

                   สะโพกหนาส่ายเข้าออกอีกครั้ง  ฟันขาวขบกัดกลีบปากล่างของตนเองไว้แน่น  เมื่อคนข้างบนที่กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยอมออมแรงให้กันเลยแม้แต่น้อย  ใบหน้าคมคายก้มลงซุกไซร้ลำคอหอมก่อนจะเงยหน้ามาประกบริมฝีปากกับคนตัวเล็กอีกครั้ง

                   “อือ…”

                   มีความสุขจัง…แบคฮยอนกำลังมีความสุขจนร่างกายของเขาเหมือนจะแตกสลายอยู่แล้ว  มันเหมือนล่องลอยอยู่กลางอากาศ  ในหัวสมองก็ขาวโพลนไปเสียหมด รู้แค่ว่ามันมีความสุขจนบอกไม่ถูกเลยล่ะ…

                   เรียวแขนเล็กยกขึ้นมาเกี่ยวแผ่นหลังหนาไว้แน่นด้วยความเสียวซ่าน  จนเผลอออกแรงจิกผิวเนื้อของคนด้านบนอย่างลืมตัว  ใบหน้าคมคายผละออกจากใบหน้าสวยเล็กน้อยก่อนจะเร่งสะโพกเข้าออกถี่รัวเมื่อความต้องการใกล้ถึงขีดสุด

                   “อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๋าส์~”

                   ใบหน้าสวยสั่นไปมาจนสมองพร่าเบลอไปหมด  ลมหายใจอุ่นร้อนสอดผสานกันจนแยกไม่ออกว่าลมหายใจไหนเป็นของใคร

                  

                   “อ่าส์…”

                   “อืม…”

                   เสียงครางทุ้มต่ำหลุดรอดออกมาอีกครั้งพร้อมสะโพกสอบที่ผ่อนแรงลงชักเข้าชักออกเนิบนาบเมื่อพวกเขาทั้งสองได้ปลดปล่อยความใคร่แล้ว  ช่องทางขมิบตอดแท่งร้อนถี่รัวยิ่งทำให้น้ำพันธุ์ไหลย้อนออกมาเป็นระลอกๆ  เรียวขาขาวไร้เรี่ยวแรงอ่อนเปลี้ยอ้าออกกว้างเมื่อร่างสูงได้ปล่อยขาพับลงให้เป็นอิสระอีกครั้ง

                   ร่างสูงถอนแท่งร้อนออกมาจากช่องทางบวมช้ำเล็กน้อย  ฝ่ามือหนาชักรูดความเป็นชายที่ยังคงบวมเปล่งอยู่เพื่อให้น้ำพันธุ์ที่ยังคลั่งค้างอยู่ออกมาจนหมด  ร่างสูงขยับเข้ามาตรงหว่างขาขาวที่อ้าออกอย่างไร้เรี่ยวแรงก่อนจะรีบชักรูดฝ่ามือรัวเร็ว  เพียงไม่กี่ครั้งน้ำพันธุ์ที่คลั่งค้างอยู่ก็ทะลักออกมาเต็มหน้าท้องขาวของคนที่นอนหอบหลับตาพริ้มอยู่  ริมฝีปากบวมแดงยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขทั้งๆที่ตัวเองนั้นได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว

                   ฝ่ามือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาดูข้อความที่กดอ่านค้างไว้ด้วยฝีมือของคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่  ก่อนจะกดพิมพ์ตอบกลับไป  ถึงจะตอบกลับช้าไปสักหน่อย  แต่เขาแค่ไม่อยากให้คนตาโตต้องรอจนนอนไม่หลับ  เพราะเพียงแค่รอข้อความตอบกลับจากเจ้าของเครื่องอยู่

                   ‘ฝันดีนะครับคยองซู ♡ ’

กลับไปอ่านที่ >>> http://my.dek-d.com/punkyking/writer/viewlongc.php?id=1258471&chapter=7

White & Black -w- △ EIGHT

                   ผมชิงปิดปากคนตัวเล็กที่เอาแต่พูดไม่หยุดด้วยริมฝีปากของผม  มือเรียวเล็กของคนด้านล่างปัดป่ายไปทั่วแล้วทุบแผ่นหลังของผมด้วยความตกใจ   ผมใช้โอกาสนี้ที่เจ้าหมาน้อยของผมเอาแต่พูดทำให้ผมสอดแทรกลิ้นเข้าไปได้ทันที  เรียวลิ้นร้อนกวาดหาความหวานปนรสขมของแอลกอฮอล์ไปทั่วโพรงปากหวาน  ผมยอมรับเลยว่าเคยจูบกับเจ้าหมาน้อยของผมก็หลายครั้ง  แต่ครั้งนี้มันเร่าร้อนจนตัวผมแทบจะลุกเป็นไฟ  แบคฮยอนในตอนนี้เซ็กซี่มาก  อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่คนตัวเล็กและตัวผมเองได้ดื่มเข้าไปด้วย

"อื้ออ....." 

         สองมือเล็กที่เคยเอาแต่ปัดป่ายทุบตีที่หลังผมอยู่นั้นแปรเปลี่ยนเป็นการขยุ้มกับเสื้อผมไว้แน่น  ริมฝีปากของเราทั้งคู่ก็ยังคงดำเนินต่อไปไม่ละจากกันไปไหน  แถมร่างบางยังจูบตอบกลับผมมาอีกยิ่งทำให้ผมใจเต้นสั่นระรัวจนแทบทนไม่ไหว

"อ่ะ....ชานยอล" 

         ผมผละออกจากริมฝีปากบางแล้วลากลิ้นร้อนโลมเลียไปถึงซอกคอขาวที่ตอนนี้คนตัวเล็กได้เชิดหน้าขึ้นเพื่อให้ผมทำอะไรตามใจชอบได้ง่าย  เสียงครางกระเส่าเป็นชื่อผมที่แบคฮยอนเปล่งออกมาจากริมฝีปากสวยนั่น  ยิ่งทำให้ผมหยุดไม่ได้อีกแล้ว

                   มือหนาลากไล้ไปตามเอวคอดแล้วเลิกชายเสื้อของคนตัวเล็กขึ้นมาจนเห็นผิวขาวๆที่ไร้การแต่งเติมแต่อยากใด  ริมฝีปากผมดูดเม้มไปทั่วลำคอขาวอย่างหลงใหล 

หวานมาก......

"ช....ชานยอล"

         ผมเงยหน้าขึ้นมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด  สายตาผมจับจ้องใบหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังส่งสายตาหวานฉ่ำมองผมอยู่  คนตัวเล็กยัดปลายนิ้วชี้ข้างขวาขึ้นมากัดเม้มไว้ในริมฝีปากสวยนั่น  ขาเรียวยกตั้งชันขึ้นมาข้างนึงเพื่อเร้าอารมณ์ผมให้มันพุ่งมากกว่านี้ใช่ไหม?

จะยั่วกันไปถึงไหน......

เจ้าหมาน้อยของผมชั่งน่ารักกว่าใครๆทั้งนั้น....

                   ผมจัดการกับสิ่งปกปิดทั้งหมดของคนตัวเล็กที่นอนยั่วผมออกไปจนหมด  แล้วก้มลงพรมจูบหน้าท้องขาวเนียนไล้ไปถึงยอดอกสีหวานที่ตอนนี้แข็งขืนสู้ลิ้นของผม มือหนาลูบไล้ต้นขวาเรียวที่ตอนนี้ไร้สิ่งปกปิดแล้ว  ร่างกายของสองเราบดเบียดกันแนบแน่นจนทำให้แรงอารมณ์ของผมเริ่มคุมไม่อยู่

"อ๊า~ ช....ชานยอล  แบค อะ..อื้อออ  รักชานยอล อ๊ะ!"

         ผมจับเรียวขาสวยแยกออกห่างจากกันจนเห็นช่องทางสีสวยที่กำลังรอคอยผมอยู่ตรงหน้า  ผมไม่รอช้าสอดใส่นิ้วเข้าไปเพื่อเบิกทางให้คุ้นชินกับมันเสียก่อน

"อ๊า! จ..เจ็บ"

                   เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วผมถอนนิ้วออกมาทันทีก่อนที่จะยัดส่วนที่กำลังแข็งขืนเข้าไปแทนที่

"อ๊า!!  ช...ชานยอล  แบคเจ็บ ฮึก"

"อือออ"

                   ผมครางออกมาเบาๆด้วยความเสียวที่มี  ในตอนนี้มันได้เข้าไปจนสุดด้ามแล้ว  แต่ผมยังไม่ได้ขยับร่างกายของผมเพราะเจ้าหมาตัวน้อยของผมร้องเจ็บจนน้ำตาเล็ดออกมาจากหางตาคู่สวยนั่น

                   ผมก้มตัวลงไปประกบปากจูบกับร่างบางอีกครั้งเพื่อให้ผ่อนคลายกับความเจ็บที่เกิดขึ้น  ผมเริ่มต้นจังหวะรักแบบเนิบๆก่อนเพื่อให้ช่องทางที่คับแคบได้คุ้นชินกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไปในร่างกาย

"อ๊า!! ชานยอล"   

         มือเรียวทั้งสองของคนตัวเล็กยกขึ้นมาโอบรอบคอผมไว้แล้วระบายความเจ็บทั้งหมดกับแผ่นหลังและลำคอของผมจนผมคิดว่าตอนนี้มันคงเป็นแผลแดงแล้วเป็นแน่  แต่ไม่เป็นไรเจ็บแค่นี้ผมทนได้ J

                   จังหวะรักของเราทั้งคู่จากที่เนิบๆไปอย่างช้าๆตอนนี้กับแปรเปลี่ยนเป็นเร็วและถี่ขึ้นจนคนตัวเล็กโยกตัวไปตามแรงกระแทกที่ส่งเข้ามาไม่ยั้ง  มือหนาของผมส่งไปปรนเปรอให้กับร่างบางเพื่อให้เราได้ไปพร้อมกัน

"อ๊ะ....อ๊า  บ๊อกกกกก~"

                   ร่างบางที่ตอนนี้ไปถึงฝั่งฝันก่อนผมก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือหนาพร้อมกับเสียงครางอันน่ารักที่บ่งบอกของความเป็นเจ้าหมาน้อยของผมได้ดีทีเดียว

"อ๊ะ!  ชาน อ๊าาาาา ยอล"

"อื้อออออ"

                   ผมไม่รอช้าสองมือหนาจับสะโพกมนแล้วส่งแรงทั้งหมดเข้าไปที่ตอนนี้ใกล้จะถึงฝั่งฝันของผมบ้าง  ผมเกร็งกระตุกครั้งสุดท้ายก่อนจะแช่ค้างไว้ในตัวร่างบางไว้แบบนั้น  น้ำรักที่ได้รับการปลดปล่อยล้นไหลออกมาจากช่องทางสีสวยจนเลอะต้นขาขาว 

ผมถอนตัวออกมาแล้วก้มพรมจูบทั่วใบหน้าหวานที่ตอนนี้หลับตาพริ้มไม่มีสติแล้ว

"ฉันไม่มีสัตว์เลี้ยงตัวไหนอีกแล้ว  นอกจากหมาตัวน้อยของฉันตัวนี้เพียงคนเดียว...."

กลับไปอ่านต่อที่ ---- > White & Black -w- △ EIGHT

- ตีสาม -∆ HOTEL 5th | KaiDo

                            เขาคนนี้รู้ได้ยังไงนะว่าผมชอบเขาน่ะ  เพียงแค่สบตากันไม่กี่นาทีเนี่ยนะ  ผมยอมรับว่าผมเองก็ชอบคนๆนี้  แต่ก็แค่ชอบเฉยๆเล่นมาจู่โจมผมแบบนี้ผมก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ

                           

                            อยู่ๆตัวผมก็ลอยหวือขึ้นมาจากพื้น  คิมจงอินอุ้มผมเข้าไปในห้องของผมที่เปิดคาไว้ก่อนจะใช้ตีนถีบให้มันปิดลงทันที

"!!!"

                            ยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไรเลยด้วยซ้ำริมฝีปากหนาก็ทาบทับลงบนริมฝีปากผมซะก่อน  นี่มันอะไรกันเนี่ยผู้ชายคนนี้!  ผมแทบจะไร้เรี่ยวแรงไปในทันทีเมื่อเจอรสจูบอันเร้าร้อนจนแทบละลายของผู้ชายคนนี้เข้า  จนต้องยกมือทั้งสองข้างยึดไหล่กว้างของเขาไว้แน่น  ต้นขาข้างหนึ่งของผมก็ถูกมือหนายกเกี่ยวไว้ข้างเอวของเขา 

"ฉันก็ชอบนาย โอเซฮุน...J"

"..."

                            หลังจากที่คนตรงหน้าผละออกจากริมฝีปากผมไปแค่คืบ  ริมฝีปากหยักก็เอ่ยคำๆนึงขึ้นมาเป็นคำที่ทำให้ผมใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ 

นี่ผมชอบคนๆนี้จริงๆน่ะหรอ? 

แล้วเขาชอบผมจริงๆน่ะหรอ?

ทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำนะ โอเซฮุน...นายมันใจง่าย...

แต่ถ้าได้ลองรักใครชอบใครแล้วผมจะรักเขาคนนั้นจริงๆ รักคนเดียว...

                            สติผมกลับมาอีกครั้งเมื่อแผ่นหลังของผมสัมผัสเข้ากับพื้นอ่อนนุ่มของเตียงกว้าง  คนตรงหน้าไม่รอช้าขึ้นมาทาบทับบนตัวผมแนบแน่น  ใบหน้าคมอยู่ใกล้ใบหน้าผมแค่คืบลมหายใจที่ปนมากับกลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งไปทั่วโพรงจมูกของผม 

ที่ทำแบบนี้ก็เพราะเขาเมา...หรือว่าเขาชอบผมจริงกันแน่

แล้วคนอย่างเขาน่ะหรอ...จะยังไม่มีใคร 'คิมจงอิน'

"จงอิน...นายยังไม่มีใครใช่ไหม?"

                            ผมเอ่ยถามออกไปเพื่อความแน่ใจ  ก่อนที่เราจะทำอะไรลงไปแล้วทำให้คนอื่นต้องเสียใจ  ผมไม่ชอบเลยกลับการที่ไปทำให้ครอบครัวของใครต้องแตกแยก

ฟอด!

                            คิมจงอินก้มใบหน้ามาหอมแก้มผมหนักๆหนึ่งทีก่อนที่จะเอ่ยกระซิบข้างหูของผมแผ่วเบาจนทำให้ผมใจกระตุกวูบ

"มีสิ..."

"โอเซฮุนไงครับ..."

"เชื่อได้ไหม?"

"J"

ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง เชื่อเขาได้ใช่ไหม?

                            ในหัวผมคิดฟุ้งซ่านไปหมด กลัว..กลัวว่าเขาจะหลอกผม  แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้  เมื่อในตอนนี้ร่างกายของผมมันชั่งตอบรับสัมผัสอ่อนละมุนของเขาไปหมดทุกส่วน

"อ๊า! จ..จงอิน  จงอิน...ฉันชอบนายนะ อย่าทิ้งฉันนะ อื้ออ!"

                       เป็นครั้งแรกจริงๆที่ผมได้สัมผัสกับความเจ็บปวดแบบนี้  มันรู้สึกดีจนบอกไม่ถูกทั้งๆที่มันก็เจ็บจนแทบจะขาดใจ  จนทำให้ผมพูดออกมาทุกอย่างที่ผมกำลังกลัวให้คนที่กำลังขยับตัวอยู่บนตัวผมอย่างมีความสุขนั่น 

"อย่า..ทิ้งฉัน...นะ อื้อ.. จงอิน"

"จ...จงอิน"

"อ่าส์.."                 

                            แต่ผมก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากเขาเลยแม้แต่น้อยนอกจากเสียงครางทุ้มอย่างสุขสมที่หลุดออกมาจากลำคอแกร่งนั่น

"อ่า...เรียกฉันว่าไคก็ได้นะฮุน.."

"ท..ทำไมล่ะจงอิน อือ.."

"ไค  ไคนะครับ..J"

ทำไมอยู่ๆเขาถึงอยากให้ผมเรียกชื่อนี้ของเขานักนะ...

"อ๊ะ! ค...ไค  ผมเจ็บ อึก!"

                           

"ถ้าฮุนเจ็บก็จิกผมได้เลย  ทนหน่อยนะครับ อือ.."

                            ผมสะดุ้งสุดตัวจนลุกขึ้นนั่งกอดร่างหนาแน่นเมื่อเขาขยับตัวเร็วขึ้น  เมื่อได้ยินคำอนุญาตจากริมฝีปากหนาผมก็จิกเล็บลงไปบนร่างกายของเขาอย่างอัติโนมัติทันทีเพื่อระบายความเจ็บปวดของตัวเอง  ไม่รู้ว่าเขาจะเจ็บแค่ไหนแต่ตอนนี้เชื่อได้ว่าผมเจ็บกว่า...แล้วกลัวสิ่งที่จะเจ็บกว่านี้มากๆ