- ตีสาม -∆ HOTEL 5th | KaiDo

                            เขาคนนี้รู้ได้ยังไงนะว่าผมชอบเขาน่ะ  เพียงแค่สบตากันไม่กี่นาทีเนี่ยนะ  ผมยอมรับว่าผมเองก็ชอบคนๆนี้  แต่ก็แค่ชอบเฉยๆเล่นมาจู่โจมผมแบบนี้ผมก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ

                           

                            อยู่ๆตัวผมก็ลอยหวือขึ้นมาจากพื้น  คิมจงอินอุ้มผมเข้าไปในห้องของผมที่เปิดคาไว้ก่อนจะใช้ตีนถีบให้มันปิดลงทันที

"!!!"

                            ยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไรเลยด้วยซ้ำริมฝีปากหนาก็ทาบทับลงบนริมฝีปากผมซะก่อน  นี่มันอะไรกันเนี่ยผู้ชายคนนี้!  ผมแทบจะไร้เรี่ยวแรงไปในทันทีเมื่อเจอรสจูบอันเร้าร้อนจนแทบละลายของผู้ชายคนนี้เข้า  จนต้องยกมือทั้งสองข้างยึดไหล่กว้างของเขาไว้แน่น  ต้นขาข้างหนึ่งของผมก็ถูกมือหนายกเกี่ยวไว้ข้างเอวของเขา 

"ฉันก็ชอบนาย โอเซฮุน...J"

"..."

                            หลังจากที่คนตรงหน้าผละออกจากริมฝีปากผมไปแค่คืบ  ริมฝีปากหยักก็เอ่ยคำๆนึงขึ้นมาเป็นคำที่ทำให้ผมใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ 

นี่ผมชอบคนๆนี้จริงๆน่ะหรอ? 

แล้วเขาชอบผมจริงๆน่ะหรอ?

ทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำนะ โอเซฮุน...นายมันใจง่าย...

แต่ถ้าได้ลองรักใครชอบใครแล้วผมจะรักเขาคนนั้นจริงๆ รักคนเดียว...

                            สติผมกลับมาอีกครั้งเมื่อแผ่นหลังของผมสัมผัสเข้ากับพื้นอ่อนนุ่มของเตียงกว้าง  คนตรงหน้าไม่รอช้าขึ้นมาทาบทับบนตัวผมแนบแน่น  ใบหน้าคมอยู่ใกล้ใบหน้าผมแค่คืบลมหายใจที่ปนมากับกลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งไปทั่วโพรงจมูกของผม 

ที่ทำแบบนี้ก็เพราะเขาเมา...หรือว่าเขาชอบผมจริงกันแน่

แล้วคนอย่างเขาน่ะหรอ...จะยังไม่มีใคร 'คิมจงอิน'

"จงอิน...นายยังไม่มีใครใช่ไหม?"

                            ผมเอ่ยถามออกไปเพื่อความแน่ใจ  ก่อนที่เราจะทำอะไรลงไปแล้วทำให้คนอื่นต้องเสียใจ  ผมไม่ชอบเลยกลับการที่ไปทำให้ครอบครัวของใครต้องแตกแยก

ฟอด!

                            คิมจงอินก้มใบหน้ามาหอมแก้มผมหนักๆหนึ่งทีก่อนที่จะเอ่ยกระซิบข้างหูของผมแผ่วเบาจนทำให้ผมใจกระตุกวูบ

"มีสิ..."

"โอเซฮุนไงครับ..."

"เชื่อได้ไหม?"

"J"

ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง เชื่อเขาได้ใช่ไหม?

                            ในหัวผมคิดฟุ้งซ่านไปหมด กลัว..กลัวว่าเขาจะหลอกผม  แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้  เมื่อในตอนนี้ร่างกายของผมมันชั่งตอบรับสัมผัสอ่อนละมุนของเขาไปหมดทุกส่วน

"อ๊า! จ..จงอิน  จงอิน...ฉันชอบนายนะ อย่าทิ้งฉันนะ อื้ออ!"

                       เป็นครั้งแรกจริงๆที่ผมได้สัมผัสกับความเจ็บปวดแบบนี้  มันรู้สึกดีจนบอกไม่ถูกทั้งๆที่มันก็เจ็บจนแทบจะขาดใจ  จนทำให้ผมพูดออกมาทุกอย่างที่ผมกำลังกลัวให้คนที่กำลังขยับตัวอยู่บนตัวผมอย่างมีความสุขนั่น 

"อย่า..ทิ้งฉัน...นะ อื้อ.. จงอิน"

"จ...จงอิน"

"อ่าส์.."                 

                            แต่ผมก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากเขาเลยแม้แต่น้อยนอกจากเสียงครางทุ้มอย่างสุขสมที่หลุดออกมาจากลำคอแกร่งนั่น

"อ่า...เรียกฉันว่าไคก็ได้นะฮุน.."

"ท..ทำไมล่ะจงอิน อือ.."

"ไค  ไคนะครับ..J"

ทำไมอยู่ๆเขาถึงอยากให้ผมเรียกชื่อนี้ของเขานักนะ...

"อ๊ะ! ค...ไค  ผมเจ็บ อึก!"

                           

"ถ้าฮุนเจ็บก็จิกผมได้เลย  ทนหน่อยนะครับ อือ.."

                            ผมสะดุ้งสุดตัวจนลุกขึ้นนั่งกอดร่างหนาแน่นเมื่อเขาขยับตัวเร็วขึ้น  เมื่อได้ยินคำอนุญาตจากริมฝีปากหนาผมก็จิกเล็บลงไปบนร่างกายของเขาอย่างอัติโนมัติทันทีเพื่อระบายความเจ็บปวดของตัวเอง  ไม่รู้ว่าเขาจะเจ็บแค่ไหนแต่ตอนนี้เชื่อได้ว่าผมเจ็บกว่า...แล้วกลัวสิ่งที่จะเจ็บกว่านี้มากๆ

- ตีสาม -∆ HOTEL 4th | KaiDo

                            ริมฝีปากหนากดจูบริมฝีปากอวบอิ่มนั่นเหมือนอยากจะบอกย้ำยืนยันความรักที่เขามีให้กับคนตัวเล็กในอ้อมกอดนี้ว่าเขารักคนตัวเล็กมากแค่ไหน

ถึงแม้จะต้องโกหกกับสิ่งที่เขาทำผิดพลาดไป...เขาก็ยอม

เพื่อไม่ให้เสียคนตัวเล็กนี้ไปก็พอแล้ว...

                            สองร่างยังคงกอดรัดกันไปมาอยู่บนเตียงกว้าง  บรรยากาศในห้องเริ่มแปรเปลี่ยนไป  อุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศเริ่มทำงานกันหนักขึ้นส่งผลให้ในห้องเย็นเยียบไปถึงขั้วกระดูก

"อ่ะ...อื้อ~ จ..จงอิน น..หนาว"

                            คนตัวเล็กครางออกมาด้วยเสียงเหนื่อยหอบเมื่อตอนนี้เขาโดนคนข้างบนดูดดุนกับยอดอกชูชันปราศจากเสื้อผ้าที่เคยใส่อยู่เมื่อสักครู่นี้  ด้วยอุณหภูมิที่เย็นกำลังพอดีอยู่ๆก็เริ่มแปรเปลี่ยนไปจนหนาวจับขั้วหัวใจทำให้คนที่นอนเปื่อยเปล่าอยู่รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

                            คิมจงอินใช้สองมือสอดจับข้อพับของคนตัวเล็กไว้ทั้งสองข้างก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาคนตัวเล็กที่กำลังตัวสั่นน้อยๆแล้วกดปลายจมูกลงบนต้นคอขาวเนียนซ้ำๆอย่างหวงแหนก่อนจะกระซิบที่ใบหูคนตัวเล็กแผ่วเบา

"หนาวหรอครับหื้ม?"

"อ..อื้มมม"

"เดี๋ยวจงอินจะช่วยทำให้อุ่นขึ้นแล้วกันนะครับ..."

"อ๊ะ!"

                            นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางหวานเพื่อขยายช่องทางให้รับกับของตนได้  คนตัวเล็กสะดุ้งแอ่นตัวด้วยความเจ็บป่นเสียวซ่านสองแขนยกขึ้นคล้องคอแกร่งของคนรักไว้แน่น

"ซี๊ดด!"

"ข..ขอโทษนะ"

                           

                            คนตัวเล็กเอ่ยขอโทษกับคนรักทันทีเมื่อได้ยินเสียงซี๊ดปากออกมาด้วยความเจ็บปวดจากคนข้างบน  ก็แขนเขาดันไปโดนเข้ากับรอยแผลปริศนานั่นอย่างจังโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจ

"ไม่เป็นไร  ถ้าคยองเจ็บ...ก็ทำได้เลยนะครับ ^^"

                           

                            คิมจงอินส่งยิ้มอบอุ่นมาให้คนตัวเล็กก่อนจะกดจูบหน้าผากมนเบาๆ แล้วค่อยๆดันท่อนเนื้อร้อนของตนเข้าไปในช่องทางสีหวานนั่นจนสุดด้าม

"อึกอื้ออ~!"

 "อ่าส์~"

                            คิมจงอินโถมตัวขึ้นมากดจูมริมฝีปากอวบอิ่มนั่นอีกครั้งแล้วเริ่มโดยการขยับกายเบาๆก่อนที่จะเพิ่มแรงขึ้นไปตามอารมณ์ที่พุ่งพล่าน

"อ๊า! จ..จงอิน  จงอิน...ฉันชอบนายนะ อย่าทิ้งฉันนะ รับปากฉันสิ!!!!!"

"อ้ะซี้ดดด!!!"

                            คิมจงอินสะดุ้งสุดตัวเงยหน้าขึ้นมาทันที  แขนขวาเอื้อมไปจับหลังตัวเองเบาๆเมื่อเขารู้สึกแสบไปทั่วแผ่นหลัง  คยองซูตกใจกับเสียงร้องของคนรักจึงลุกขึ้นนั่งทันทีทั้งๆที่ส่วนที่เชื่อมอยู่นั้นยังไม่หลุดออกจากกัน

"เป็นอะไรหรือเปล่าจงอิน ล...เลือดนิ่!"

                            คนตัวเล็กรีบคว้ามือหนามาดูใกล้ๆหลังจากที่จงอินชักมือที่แตะหลังตัวเองกลับมาไว้ที่เดิม  คนตัวเล็กก็สังเกตเห็นของเหลวสีสดติดมาด้วย 

มันเกิดอะไรขึ้น! ก็เขาไม่ได้ทำสักหน่อย

                           

"พอก่อนไหม?"

"ไหวหรอดูสิ"

                           

                            คิมจงอินลากสายตาก้มลงมองส่วนที่ยังเชื่อมติดกันอยู่แล้วทั้งคู่ก็ยังไม่ได้ปลดปล่อยมันออกมาซะด้วย  คยองซูมองลงตามสายตาคู่คมนั้นก่อนที่แก้มนุ่มจะเกิดสีแดงระเรื่อจางๆอย่างห้ามไม่ได้

"แต่...นายเจ็บนะ"

"ไม่เป็นไร  คยองยังทนเจ็บได้เลย แค่นี้จงอินสบายมาก^^"

"แต่นั่นมั...อื้อออ"

                            คำพูดทั้งหมดของคนตัวเล็กถูกกลืนกลับเข้าไปในลำคอทันที  เมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมรับฟังสิ่งที่เขาจะพูดเลยสักนิด  ว่านั่นน่ะมัน..

ไม่ใช่ฝีมือเขาสักหน่อยนะ...

                            ใช่ว่าคิมจงอินจะไม่คิดมากซะเมื่อไหร่  ถึงร่างกายกำลังขยับตามแรงอารมณ์อยู่นั้น  แต่ในหัวยังคิดถึงเสียงครางแปลกๆนั่นอยู่ดี  เสียงที่ได้ยินเมื่อกี้มัน...

มันไม่ใช่เสียงครางของคยองซูแน่ๆคิมจงอินเชื่อแบบนั้น....

ประโยคท้ายที่เขาได้ยินจากเสียงครางนั่น  คือความโกรธ...!

และต้องการคำตอบ...

'อ๊า! จ..จงอิน  จงอิน...ฉันชอบนายนะ อย่าทิ้งฉันนะ อื้ออ!'

                       ร่างสูงขยับร่างกายให้เร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ของตน  ไม่ได้สนใจคำพูดนั่นเลยสักนิดเดียว  ร่างบางครางอย่างเหนื่อยหอบอยู่ใต้ร่างหนา  ถึงจะรอฟังคำตอบจากประโยคที่ไม่เชิงเป็นคำถามนั่นก็ตาม  แต่เขาก็หวังว่าคนๆนี้จะตอบมัน  แต่กลับไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากร่างหนาเลยสักนิดนอกจากเสียงครางทุ้มต่ำอย่างสุขสมเท่านั้น

"จ...จงอิน"

กลับไปอ่านต่อที่ http://my.dek-d.com/punkyking/writer/viewlongc.php?id=1092418&chapter=5 

My White Cat : ตอนที่ 19

::  SungKyu  Part  ::

                   ผมช่วงชิงปิดริมฝีปากของอีกคนที่กำลังจะต่อว่าผมทันที  ครั้งนี้อูฮยอนไม่มีทางรอดจากอ้อมอกของผมไปได้แน่  จากที่ดิ้นขัดขืนผมอยู่ตอนนี้กับโอนอ่อนตามผมอย่างว่าง่าย

"ซ...ซองกยู  นี่มันโรงพยาบาลนะ"

"ใครสนกันล่ะ"

"ต...แต่  อ๊ะ..."

                   ผมกดเน้นริมฝีปากลงไปบนซอกคอขาวเน้นๆ  ไม่สนใจสิ่งที่อีกคนถามทั้งนั้น  สนใจของหวานตรงหน้านี้อย่างเดียวพอ  ผมไล้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาบีบคลึงยอดอกที่ตอนนี้กำลังชูชันแข็งสู้นิ้วผมอยู่ใต้เสื้อตัวบาง

"อือออ ซองกยู  เดี๋ยวมีคนเข้ามาเห็นนะ"

"ดึกแล้วไม่มีคนมาเยี่ยมหรอกน่า..."

                   อูฮยอนผลักตัวผมให้ออกห่างตัวเองเล็กน้อย  คิดจะมาห้ามอารมณ์ผมตอนนี้คงจะไม่ได้แล้วล่ะ  ไอ้แมวน้อยของผมมันตื่นขึ้นมาซะแล้วด้วยสิ  เป็นเพราะคนที่อยู่บนตัวผมเอาแต่ดิ้นจนบั้นท้ายมาถูกเสียดสีกับของของผมจนมันได้ที่แล้วไงล่ะ

                   ผมจัดการถอดเสื้อตัวบางของอูฮยอนออกทันทีแล้วแอบโยนลงไปกองอยู่กับพื้นห้อง  เผยให้เห็นหน้าอกสวยจนน่าลิ้มลองเสียจริง  มีใครเคยบอกมั้ยนะว่านัมอูฮยอนเป็นคนที่แอบเซ็กซี่เล็กๆสเปคผมเลยล่ะครับ :)

"อ๊าส์....อึก...อื้ออ.."

                   ผมฝังคมเขี้ยวไปตามยอดอกสวยนั้นไปทั่ว  เสียงครางเบาๆที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มของอูฮยอนดังลอดออกมาเรื่อยๆชั่งเป็นแรงกระตุ้นอารมณ์ได้ดีจริงๆ 

                  

"อ๊ะ!  จะไปไหนน่ะ?"

                   ผมอุ้มอูฮยอนลงจากเตียงทันทีโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า  จนร่างเล็กที่กำลังเคลิ้มอยู่ตกใจยกสองแขนโอบรอบคอของผมอัตโนมัติ  ขาเรียวก็กอดรัดเอวของผมไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองนั้นตกลงไป

"ห้องน้ำ.."

                   ผมตอบคำถามอีกคนเสร็จก็เดินมาถึงห้องน้ำพอดี  ผมวางอูฮยอนลงกับพื้นแล้วใช้มือข้างหนึ่งปิดฝาชักโครกไว้แล้วก็ลงไปนั่งตรงนั้น

"มาทำอะไรเนี่ย?"

"เดี๋ยวเตียงเขาเลอะ  มาต่อกันเถอะครับ :)"

"เฮ้ย!"

                   ผมคว้าข้อมือของอูฮยอนแล้วออกแรงดึงให้เขาเข้ามาใกล้ผมจนอูฮยอนลงมานั่งบนตักผมเรียบร้อยแล้ว

"ไม่เอาแล้ว  หมดอารมณ์แล้วเหอะ -3-"

"จริงหรอ..  หึหึ :)"

"อ่ะอื้อออ.."

                   ผมก้มหน้าลงไปชิดอกสวยแล้วใช้ลิ้นเลียยอดติ่งไตที่กำลังชูชันขึ้นมาอีกครั้ง  มืออีกข้างของผมก็ไม่ปล่อยให้อยู่ว่างส่งขึ้นไปบีบเค้นติ่งไตอีกข้างหนึ่งทันที  อูฮยอนเชิดใบหน้าหวานขึ้นพร้อมกับเปล่งเสียงหวานออกมาเป็นระยะ

"นามูอา~  ถอดสิครับ"

"เอ๊ะ  ฉันหรอ?"

"อื้ม~ "

                        ผมยกตัวของอูฮยอนออกจากตัวผมแล้วออกคำสั่งให้อีกคนทำ  ผมจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดเผยให้เห็นส่วนนั้นของผมตั้งชันขึ้นมาพร้อมใช้งานแล้ว 

"เอ่อ...."

"เอ้า  ถอดสิครับนามู"

                        อูฮยอนหันหน้าหนีผมไปอีกทางไม่ยอมมองหน้าผม  ใบหน้าหวานแดงซ่านสงสัยจะเขินผม  นี่ผมถอดก่อนนะเนี่ย  ผมสิที่ควรจะต้องอาย -3-

"เฮ้ยๆ อย่าๆนะ  ถ..ถอดเองได้!"

                        ผมเอื้อมมือไปถอดกางเกงให้กับคนตรงหน้าเอง  แต่อูฮยอนกับห้ามมือผมไว้แล้วบอกกับผมว่าจะถอดมันเอง

"ก็ถอดสิครับ"

                        อูฮยอนทำท่าลังเลแต่ก็ยอมถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง  ไม่ไหวแล้วครับยิ่งได้มองเรือนร่างที่ไม่มีอะไรมาปกปิดเลยของอูฮยอน  ยิ่งทำให้ผมแทบทนไม่ไหวที่จะเป็นเจ้าของแทนสัตว์เลี้ยงซะแล้ว 

"วันนี้ขอเป็นเจ้าของแทนแล้วกันนะครับแมวน้อยนามู :)"

                        ผมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้อูฮยอนที่ใบหน้าตอนนี้แดงซ่านไปหมด 

"นั่งลงมาสิครับ  ตรงนี้.."

                        ผมตบหน้าตักตัวเองเบาๆบอกให้อีกคนรู้ว่าควรนั่งตรงไหน  อูฮยอนหย่อนสะโพกสวยหันหน้านั่งลงบนตักผม  สองมือกอดผมไว้ใบหน้าหวานก้มลงมาซบกับไหล่ของผม

"นายไม่เจ็บแผลหรอ?"

"เจ็บสิ"

"งั้นฉันว่าพอดีกว่านะ"

                  

                        อูฮยอนทำท่าจะลุกออกไปจากตัวของผมแต่ผมกระชากตัวกลับมานั่งที่เดิมได้ก่อน  

"ผมเจ็บแต่นามูไม่ได้เจ็บนี่นา~  ทำให้ผมสิ :)"

"เอ๊ะ ม..ไม่เอาฉันกลัวเจ็บ อ๊าส์!!..."

                       

                        ผมเอื้อมมือไปข้างหลังร่างเล็กแล้วใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปในช่องทางแสนหวานของอูฮยอนเพื่อเบิกทางไม่ให้เจ็บมากก่อนเจอของที่ใหญ่กว่า  อูฮยอนที่ยังไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งตัวเล็กน้อยส่งเสียงครางกระเส่าออกมาจากลำคอ

"อ๊ะ! จ...เจ็บ อื้อออ"

                        ผมประทับจูบประโลมลงบนกลีบปากหวานอีกครั้ง  เพื่อทำให้ร่างเล็กผ่อนคลายมากขึ้นก่อนที่ผมจะสอดนิ้วกลางเข้าไปเพิ่ม แล้วขยับมันเบาๆ

"อึก..อือออ  อ่า..แฮ่กๆ"

"พร้อมรึยังครับหื้ม?"

                        ผมถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากสวยพร้อมกับถอนนิ้วออกมาจากช่องทางหวานนั้นก่อนจะถามความพร้อมจากคนบนตัก

"อ..เอาจริงหรอ?"

"จริงสินามู~"

                        อูฮยอนลุกขึ้นยืนอย่างลังเลแต่ก็ยอมทำตามที่ผมสั่ง  ใช่ว่าผมจะเจ็บแผลมากขนาดนั้นหรอกนะ  ผมแค่อยากเห็นอูฮยอนในอีกด้านนึงก็เท่านั้น  -3-

                        อูฮอยนหันหลังให้กับผมแล้วค่อยๆหย่อนสะโพกลงมานั่งบนตักผมช้าๆ  มือบางเอื้อมมาจับส่วนที่แข็งขืนของผมที่ขยายตัวเต็มที่แล้ว  ก่อนที่จะค่อยๆสอดมันเข้าไปในช่องทางสีหวานนั้นช้าๆ

"อืมมม..."

"อ๊า.."

                        เสียงครางกระเส่าของเราทั้งคู่ประสานกันเป็นหนึ่งเดียว  ร่างเล็กดันสะโพกลงนั่งบนตักผมจนทำให้ของของผมจมลงไปในช่องทางสีหวานจนสุดด้าม  แผ่นหลังสวยชิดแน่นกับแผ่นอกของผม  อูฮยอนเริ่มขยับตัวเนิบๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป 

"นามูอา~  เซ็กซี่ที่สุดเลย อ่า..."

"อึก  อ๊าส์~ แฮ่ก"

                        ร่างเล็กตอดรัดผมจนผมทนไม่ไหวต้องยกสะโพกกระแทกสวนเข้าไปแรงๆหนึ่งที  อูฮยอนแหงนหน้าจนหัวทุยๆมาซบกับลาดไหล่ของผม  เสียงครางดังกระเส่าอยู่ข้างหูผมไม่ขาดสาย  เหงื่อไคลของเราทั้งคู่ไหลลงมาตามร่างกายจนเปียกชุ่ม  ผมก้มใบหน้าไปซุกไซร้ซอกคอขาวอีกครั้งดูดเม้นไปทั่วลำคอระหง

"อื้อออ..อ่า  ซองกยูอา~ อ๊า"

                        ผมเอื้อมมือไปข้างหน้าเพื่อไปปรนเปรอให้กับร่างเล็กบ้าง  มือหนาของผมส่งไปกุมแก่นกายของร่างเล็ก  แล้วรูดขึ้นลงเพื่อให้ร่างเล็กได้ปลดปล่อยความปรารถนา

"อ๊ะ..อ๊ะ..อื้มม"

                        ไม่นานนักร่างเล็กก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะมือของผม  ผมไม่รอช้ายกตัวอูฮยอนขึ้นทันทีทั้งๆที่ส่วนนั้นยังไม่หลุดออกจากกัน  ผมดันอูฮยอนให้ติดกับผนังห้องน้ำทันที

"ก้มตัวลงไปซะ  แล้วใช้แขนยันไว้ให้แน่นนะ"

"อ่ะ!  อ๊ะ!   อ๊ะ!  อ๊ะ! อ๊ะ!"

                        ผมไม่รอให้อูฮยอนรับคำก็จัดการสวนสะโพกเข้ากับสะโพกมลทันที  ร่างเล็กทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย  เสียงหวานครางดังก้องไปทั่วห้องน้ำประสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องอยู่ในโสทประสาททั้งเสียวทั้งรู้สึกดี

"อ่า...อีกนิดนะนามู"

"อ๊าห์~ ซ..ซองกยู  อืออ"

                        ผมเร่งสะโพกถี่รัวจนเสียงเนื้อที่กระทบกันดังเป็นจังหวะ  เสียงหวานก็ครางไม่หยุดยิ่งทำให้อารมณ์ผมยิ่งพุ่งสูงขึ้น  ผมกระแทกสะโพกแรงๆครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยของเหลวขาวขุ่นเข้าไปในตัวร่างเล็กทันที 

"อืมมม"

"แฮ่ก แฮ่ก"

                        เสียงหอบของอูฮยอนดังอย่างต่อเนื่องก่อนที่อูฮยอนจะหมดแรงล่วงลงกับพื้น  ลำแขนแกร่งของผมคว้าเอวของอูฮยอนไว้ให้แนบชิดกับตัวผมอีกครั้ง  คงจะเหนื่อยสินะ

"เอาออกไปได้แล้วน่า.."

"อ่า...ขอโทษนะ "

"อื้มมม"  ผมถอนแก่นกายออกอูฮยอนครางน้อยๆก่อนที่จะหมดสติไป 

"ซองกยูรักอูฮยอนมากนะครับ"         

                        ผมมองร่างที่หมดสติอยู่ในอ้อมกอดของผมแล้วก้มลงจูบที่ขมับของอูฮยอนเบาๆ  ก่อนที่จะพาตัวเองและร่างเล็กไปชำระร่างกายเตรียมตัวนอนพักพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้วล่ะ 

                        ต้องขอบคุณเหตุการณ์ในวันนั้นที่ทำให้ผมเจ็บตัว  ทำให้ผมได้มีความสุขกับอูฮยอนได้ถึงขนาดนี้  ผมรักอูฮยอนจริงๆนะครับ~   >.<

My White Cat : ตอนที่ 12

ผมชิงปิดปากร่างบางที่เอาแต่พูดไม่หยุดด้วยริมฝีปากของผม  มือเรียวเล็กของคนด้านล่างปัดป่ายไปทั่วแล้วทุบแผ่นหลังของผมด้วยความตกใจ   ผมใช้โอกาสนี้ที่เจ้าแมวน้อยของผมเอาแต่พูดทำให้ผมสอดแทรกลิ้นเข้าไปได้ทันที  เรียวลิ้นร้อนกวาดหาความหวานปนรสขมของแอลกอฮอล์ไปทั่วโพรงปากหวาน  ผมยอมรับเลยว่าเคยจูบกับเจ้าแมวน้อยของผมก็หลายครั้ง  แต่ครั้งนี้มันเร่าร้อนจนตัวผมแทบจะลุกเป็นไฟ  ซองยอลในตอนนี้เซ็กซี่มาก  อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ร่างบางและตัวผมเองได้ดื่มเข้าไปด้วย

"อื้ออ....." 

สองมือเล็กที่เคยเอาแต่ปัดป่ายทุบตีที่หลังผมอยู่นั้นแปรเปลี่ยนเป็นการขยุ้มกับเสื้อผมไว้แน่น  ริมฝีปากของเราทั้งคู่ก็ยังคงดำเนินต่อไปไม่ละจากกันไปไหน  แถมร่างบางยังจูบตอบกลับผมมายิ่งทำให้ผมใจเต้นสั่นระรัวจนแทบทนไม่ไหว

"อ่ะ....มยองซู" 

ผมผละออกจากริมฝีปากบางแล้วลากลิ้นร้อนโลมเลียไปถึงซอกคอขาวที่ตอนนี้ร่างบางได้เชิดหน้าขึ้นเพื่อให้ผมทำอะไรตามใจชอบได้ง่าย  เสียงหวานครางกระเส่าเป็นชื่อผมที่ร่างบางเปล่งออกมาจากริมฝีปากสวยนั่น  ยิ่งทำให้ผมหยุดไม่ได้อีกแล้ว

มือหนาลากไล้ไปตามเอวคอดแล้วเลิกชายเสื้อของร่างบางขึ้นมาจนเห็นผิวขาวๆที่ไร้การแต่งเติมแต่อยากใด  ริมฝีปากผมดูดเม้มไปทั่วลำคอขาวอย่างหลงใหล 

หวานมาก......

"ม....ยองซู"

ผมเงยหน้าขึ้นมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด  สายตาผมจับจ้องใบหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังส่งสายตาหวานฉ่ำมองผมอยู่  ร่างบางยัดปลายนิ้วชี้ข้างขวาขึ้นมากัดเม้มไว้ในริมฝีปากอวบอิ่มนั่น  ขาเรียวยกตั้งชันขึ้นมาข้างนึงเพื่อเร้าอารมณ์ผมให้มันพุ่งมากกว่านี้ใช่ไหม?

จะยั่วกันไปถึงไหน......

เจ้าแมวน้อยของผมชั่งน่ารักกว่าใครๆทั้งนั้น....

ผมจัดการกับสิ่งปกปิดทั้งหมดของร่างบางที่นอนยั่วผมออกไป  แล้วก้มลงพรมจูบหน้าท้องขาวเนียนไล้ไปถึงติ่งไตสีหวานที่ตอนนี้แข็งขืนสู้กับเรียวลิ้นของผม มือหนาลูบไล้ต้นขวาเรียวที่ตอนนี้ไร้สิ่งปกปิดแล้ว  ร่างกายของสองเราบดเบียดกันแนบแน่นจนทำให้แรงอารมณ์ของผมเริ่มคุมไม่ได้แล้ว

"อ๊า~ ม....ยองซู  ยอลลี่ อะ..อื้อออ  รักมยองซู  อ๊ะ!"

ผมจับเรียวขาสวยแยกออกห่างจากกันจนเห็นช่องทางสีสวยที่กำลังรอคอยผมอยู่ตรงหน้า  ผมไม่รอช้าสอดใส่นิ้วเข้าไปเพื่อเบิกทางให้คุ้นชินกับมันเสียก่อน

"อ๊า! จ..เจ็บ"

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วผมถอนนิ้วออกมาทันทีก่อนที่จะยัดส่วนที่กำลังแข็งขืนเข้าไปแทนที่

"อ๊า!!  ม....ยองงง  ยอลเจ็บ ฮึก"

"อือออ"

ผมครางออกมาเบาๆด้วยความเสียวที่มี  ในตอนนี้มันได้เข้าไปจนสุดด้ามแล้ว  แต่ผมยังไม่ได้ขยับร่างกายเพราะเจ้าแมวตัวน้อยของผมร้องเจ็บจนน้ำตาเล็ดออกมาจากหางตาคู่สวยนั่น

ผมก้มตัวลงไปประกบปากจูบกับร่างบางอีกครั้งเพื่อให้ผ่อนคลายกับความเจ็บที่เกิดขึ้น  ผมเริ่มต้นจังหวะรักแบบเนิบๆก่อนเพื่อให้ช่องทางที่คับแคบได้คุ้นชินกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไปในร่างกาย

"อ๊า!! มยอง"   มือเรียวทั้งสองของร่างบางยกขึ้นมาโอบรอบคอผมไว้แล้วระบายความเจ็บทั้งหมดกับแผ่นหลังและลำคอของผมจนผมคิดว่าตอนนี้มันคงเป็นแผลแดงแล้วเป็นแน่  แต่ไม่เป็นไรเจ็บแค่นี้ผมทนได้ J

จังหวะรักของเราทั้งคู่จากที่เนิ่บๆไปอย่างช้าๆตอนนี้กับแปรเปลี่ยนเป็นเร็วและถี่ขึ้นจนร่างบางโยกตัวไปตามแรงกระแทกที่ส่งเข้ามาไม่ยั้ง  มือหนาของผมส่งไปปรนเปรอให้กับร่างบางเพื่อให้เราได้ไปพร้อมกัน

"อ๊ะ....อ๊า  เมี้ยววววววว~"

ร่างบางที่ตอนนี้ไปถึงฝั่งฝันก่อนผมก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือหนาพร้อมกับเสียงครางอันน่ารักที่บ่งบอกของความเป็นเจ้าแมวน้อยของผมได้ดีทีเดียว

"อ๊ะ!  มยอง อ๊าาาาา ซู"

"อื้อออออ"

ผมไม่รอช้าสองมือหนาจับสะโพกมนแล้วส่งแรงทั้งหมดเข้าไปที่ตอนนี้ใกล้จะถึงฝั่งฝันของผมบ้าง  ผมเกร็งกระตุกครั้งสุดท้ายก่อนจะแช่ค้างไว้ในตัวร่างบางไว้แบบนั้น  น้ำรักที่ได้รับการปลดปล่อยล้นไหลออกมาจากช่องทางสีสวยจนเลอะต้นขาขาว 

ผมถอนตัวออกมาแล้วก้มพรมจูบทั่วใบหน้าหวานที่ตอนนี้หลับตาพริ้มไม่มีสติแล้ว

"ฉันไม่มีแมวตัวไหนอีกแล้ว  นอกจากแมวตัวน้อยของฉันตัวนี้เพียงคนเดียว...."