- ตีสาม -∆ HOTEL 4th | KaiDo

                            ริมฝีปากหนากดจูบริมฝีปากอวบอิ่มนั่นเหมือนอยากจะบอกย้ำยืนยันความรักที่เขามีให้กับคนตัวเล็กในอ้อมกอดนี้ว่าเขารักคนตัวเล็กมากแค่ไหน

ถึงแม้จะต้องโกหกกับสิ่งที่เขาทำผิดพลาดไป...เขาก็ยอม

เพื่อไม่ให้เสียคนตัวเล็กนี้ไปก็พอแล้ว...

                            สองร่างยังคงกอดรัดกันไปมาอยู่บนเตียงกว้าง  บรรยากาศในห้องเริ่มแปรเปลี่ยนไป  อุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศเริ่มทำงานกันหนักขึ้นส่งผลให้ในห้องเย็นเยียบไปถึงขั้วกระดูก

"อ่ะ...อื้อ~ จ..จงอิน น..หนาว"

                            คนตัวเล็กครางออกมาด้วยเสียงเหนื่อยหอบเมื่อตอนนี้เขาโดนคนข้างบนดูดดุนกับยอดอกชูชันปราศจากเสื้อผ้าที่เคยใส่อยู่เมื่อสักครู่นี้  ด้วยอุณหภูมิที่เย็นกำลังพอดีอยู่ๆก็เริ่มแปรเปลี่ยนไปจนหนาวจับขั้วหัวใจทำให้คนที่นอนเปื่อยเปล่าอยู่รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

                            คิมจงอินใช้สองมือสอดจับข้อพับของคนตัวเล็กไว้ทั้งสองข้างก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาคนตัวเล็กที่กำลังตัวสั่นน้อยๆแล้วกดปลายจมูกลงบนต้นคอขาวเนียนซ้ำๆอย่างหวงแหนก่อนจะกระซิบที่ใบหูคนตัวเล็กแผ่วเบา

"หนาวหรอครับหื้ม?"

"อ..อื้มมม"

"เดี๋ยวจงอินจะช่วยทำให้อุ่นขึ้นแล้วกันนะครับ..."

"อ๊ะ!"

                            นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางหวานเพื่อขยายช่องทางให้รับกับของตนได้  คนตัวเล็กสะดุ้งแอ่นตัวด้วยความเจ็บป่นเสียวซ่านสองแขนยกขึ้นคล้องคอแกร่งของคนรักไว้แน่น

"ซี๊ดด!"

"ข..ขอโทษนะ"

                           

                            คนตัวเล็กเอ่ยขอโทษกับคนรักทันทีเมื่อได้ยินเสียงซี๊ดปากออกมาด้วยความเจ็บปวดจากคนข้างบน  ก็แขนเขาดันไปโดนเข้ากับรอยแผลปริศนานั่นอย่างจังโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจ

"ไม่เป็นไร  ถ้าคยองเจ็บ...ก็ทำได้เลยนะครับ ^^"

                           

                            คิมจงอินส่งยิ้มอบอุ่นมาให้คนตัวเล็กก่อนจะกดจูบหน้าผากมนเบาๆ แล้วค่อยๆดันท่อนเนื้อร้อนของตนเข้าไปในช่องทางสีหวานนั่นจนสุดด้าม

"อึกอื้ออ~!"

 "อ่าส์~"

                            คิมจงอินโถมตัวขึ้นมากดจูมริมฝีปากอวบอิ่มนั่นอีกครั้งแล้วเริ่มโดยการขยับกายเบาๆก่อนที่จะเพิ่มแรงขึ้นไปตามอารมณ์ที่พุ่งพล่าน

"อ๊า! จ..จงอิน  จงอิน...ฉันชอบนายนะ อย่าทิ้งฉันนะ รับปากฉันสิ!!!!!"

"อ้ะซี้ดดด!!!"

                            คิมจงอินสะดุ้งสุดตัวเงยหน้าขึ้นมาทันที  แขนขวาเอื้อมไปจับหลังตัวเองเบาๆเมื่อเขารู้สึกแสบไปทั่วแผ่นหลัง  คยองซูตกใจกับเสียงร้องของคนรักจึงลุกขึ้นนั่งทันทีทั้งๆที่ส่วนที่เชื่อมอยู่นั้นยังไม่หลุดออกจากกัน

"เป็นอะไรหรือเปล่าจงอิน ล...เลือดนิ่!"

                            คนตัวเล็กรีบคว้ามือหนามาดูใกล้ๆหลังจากที่จงอินชักมือที่แตะหลังตัวเองกลับมาไว้ที่เดิม  คนตัวเล็กก็สังเกตเห็นของเหลวสีสดติดมาด้วย 

มันเกิดอะไรขึ้น! ก็เขาไม่ได้ทำสักหน่อย

                           

"พอก่อนไหม?"

"ไหวหรอดูสิ"

                           

                            คิมจงอินลากสายตาก้มลงมองส่วนที่ยังเชื่อมติดกันอยู่แล้วทั้งคู่ก็ยังไม่ได้ปลดปล่อยมันออกมาซะด้วย  คยองซูมองลงตามสายตาคู่คมนั้นก่อนที่แก้มนุ่มจะเกิดสีแดงระเรื่อจางๆอย่างห้ามไม่ได้

"แต่...นายเจ็บนะ"

"ไม่เป็นไร  คยองยังทนเจ็บได้เลย แค่นี้จงอินสบายมาก^^"

"แต่นั่นมั...อื้อออ"

                            คำพูดทั้งหมดของคนตัวเล็กถูกกลืนกลับเข้าไปในลำคอทันที  เมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมรับฟังสิ่งที่เขาจะพูดเลยสักนิด  ว่านั่นน่ะมัน..

ไม่ใช่ฝีมือเขาสักหน่อยนะ...

                            ใช่ว่าคิมจงอินจะไม่คิดมากซะเมื่อไหร่  ถึงร่างกายกำลังขยับตามแรงอารมณ์อยู่นั้น  แต่ในหัวยังคิดถึงเสียงครางแปลกๆนั่นอยู่ดี  เสียงที่ได้ยินเมื่อกี้มัน...

มันไม่ใช่เสียงครางของคยองซูแน่ๆคิมจงอินเชื่อแบบนั้น....

ประโยคท้ายที่เขาได้ยินจากเสียงครางนั่น  คือความโกรธ...!

และต้องการคำตอบ...

'อ๊า! จ..จงอิน  จงอิน...ฉันชอบนายนะ อย่าทิ้งฉันนะ อื้ออ!'

                       ร่างสูงขยับร่างกายให้เร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ของตน  ไม่ได้สนใจคำพูดนั่นเลยสักนิดเดียว  ร่างบางครางอย่างเหนื่อยหอบอยู่ใต้ร่างหนา  ถึงจะรอฟังคำตอบจากประโยคที่ไม่เชิงเป็นคำถามนั่นก็ตาม  แต่เขาก็หวังว่าคนๆนี้จะตอบมัน  แต่กลับไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากร่างหนาเลยสักนิดนอกจากเสียงครางทุ้มต่ำอย่างสุขสมเท่านั้น

"จ...จงอิน"

กลับไปอ่านต่อที่ http://my.dek-d.com/punkyking/writer/viewlongc.php?id=1092418&chapter=5